MOJA POEZJA

…przepraszam drzewo
za obdartą korę…
ptaka za złamane skrzydło,
każdy liść zdeptany
na drodze…
przepraszam siebie-
za swą niewinność…

Slawmic

…wstanę i pójdę,pójdę przed siebie,
już nic mnie nie powstrzyma-
idę po życie człowieka lepsze…
a idąc-błędnie strzelam oczyma…

Więc wstań kolego!idź razem ze mną,
nie bój się wiatrów,burzy i gromu…
idziemy w przyszłość-nim ludzie wstaną-
po to…by każdy mieszkał w swym domu!